نظر شخصی منه

امروز همینطوری که داشتم از پله های شرکت میومدم بالا داشتم به اتفاقی که افتاده بود فکر میکردم.به اینکه چند نفر از ماها واسه رابطه هامون حدو مرز داریم؟چند درصدمون نوع ارتباطمون،نگاهمون،کلاممون،لحنمون، باتوجه به شخصی که باهاش تو ارتباطیم برمیگرده؟اونی که باهاش تو ارتباطیم دقیقا باما چه نسبتی داره؟مثلا یه پسر که داره با یه دختر حرف میزنه،مدل حرف زدنش چقدر بستگی داره به اینکه اون دختر همکارشه،نامزدشه،خواهرشه،دوست دخترشه،؟؟

بنظر من این خیلی وحشتناکه که مدل حرف زدن با همکارت و دوست دخترت یکی باشه!!طرز سوالاش!!لبخندش،نگاهش، خیلی بده که مشترک باشه بین آدمایی که باهاشون با یه عنوانی در ارتباطیم که اون عنوانا یکی نیستن...این یعنی اینکه ما برای هیچکدوم از رابطه هامون حد و مرز نداریم.و این بنظر من آغازکننده ویرانی شخصیتمونه